«Η ΝΥΧΤΑ ΤΩΝ ΖΩΝΤΑΝΩΝ ΝΕΚΡΩΝ»

- ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΑΡΤΑΣ - ΣΑΒΒΑΤΟ 27 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 

Η νύχτα που όλα ξεκίνησαν Για να αντιληφθούμε, όμως, την κινηματογραφική αξία αυτής της νύχτας, ας πάμε μία βόλτα πίσω στο χρόνο. 1966. Τρεις νεαροί και φιλόδοξοι κινηματογραφιστές προσπαθούν να κάνουν τα πρώτα τους βήματα στο Hollywood χωρίς φράγκο στην άκρη. 



Με τη βοήθεια των όποιων γνωριμιών τους αποφασίζουν να αναζητήσουν επενδυτές, οι οποίοι θα έπαιρναν το ρίσκο της χρηματοδότησης του project που θα έστηνε η τριάδα.

Με τη διαδικασία να παίρνει μπρος, ζητούμενο ήταν η σωστή ιδέα και οι George Romero, John Russo και Richard Ricci σίγουρα την είχαν. Ο τρόπος σκέψης ήταν μελετημένος και βασίστηκε στα υπάρχοντα δεδομένα.

Με τις ταινίες τρόμου να ιντριγκάρουν μεγάλο μέρος του κοινού, ακόμη και αν δεν ξεχώριζαν για την ποιότητά τους (βλ. b-movies της εποχής που προκαλούσαν περισσότερο γέλιο παρά τρόμο), γνώριζαν ότι αν προσέγγιζαν προσεκτικά τη βασική ιδέα των ζωντανών νεκρών θα έκαναν με ευκολία τη διαφορά.

Απόφαση κλειδί; Τα «τέρατα» χαρακτηρίζονται από μία ακόρεστη πείνα. Όχι για τα μακαρόνια με κιμά της μαμάς σας αλλά για τη μαμά σας την ίδια, εσάς και τον γείτονα! Κάπως έτσι το gore στοιχείο μπαίνει στο κινηματογραφικό παιχνίδι και εξελίσσει το είδος. Το story είναι απλό: Δύο αδέρφια, η Barbra και ο Johnny, πηγαίνουν στο νεκροταφείο της παλιάς τους πόλης για να επισκεφτούν τον τάφο του πατέρα τους.

Ο αδερφός, όντας πιο κυνικός σε σχέση με την συναισθηματική αδερφή του, της θυμίζει τω καιρώ εκείνω που την τρόμαζε, λέγοντάς της ότι οι νεκροί θα σηκωθούν και θα την πιάσουν. Μέσα σε ελάχιστα λεπτά, τα πάντα έρχονται πάνω-κάτω. Ένας φαινομενικά άκακος κύριος παρουσιάζεται, μόνο που είναι ζωντανός νεκρός και επιτίθεται στην Barbra.

Ο Johnny τραυματίζεται θανάσιμα ενώ προσπαθεί να τη σώσει και αυτή καταφεύγει έντρομη στο πιο κοντινό σπίτι για να σωθεί. Εκεί, συναντά κι άλλους ανθρώπους όπου όλοι μαζί προσπαθούν να καταλάβουν τι γίνεται και να γλιτώσουν.

Για σκεφτείτε το: Είστε κλεισμένοι σε ένα σπίτι με αγνώστους, με τους οποίους πρέπει να συνεργαστείτε αναγκαστικά διότι απ’ έξω, σας περιμένουν ένα τσούρμο πλάσματα που θέλουν να σας φάνε.

Όχι και τόσο piece of cake, που λένε και στο χωριό μου. Το κλειστοφοβικό σκηνικό είναι έτσι στημένο ώστε να ευνοείται η δημιουργία της κατάλληλης ατμόσφαιρας, η οποία είναι το Α και το Ω της «Νύχτας των Ζωντανών Νεκρών».

Ενώ, συνήθως, σε παρόμοιες περιπτώσεις η εκάστοτε «απειλή» κρύβεται συνειδητά έτσι ώστε να δημιουργηθεί το απαραίτητο πέπλο μυστηρίου γύρω της, εδώ την παίρνεις στο «πιάτο» από τα πρώτα λεπτά της ταινίας. Νιώθεις την εξέλιξη του σεναρίου σε πραγματικό χρόνο, καθώς κανείς δεν έχει ιδέα τι συμβαίνει και προσπαθεί (μαζί σου) να το ανακαλύψει.

Μέσα σε όλα αυτά, ο Romero κατορθώνει να δημιουργήσει - στα λίγα τετραγωνικά του σπιτιού και μέσω των χαρακτήρων του - έναν καθρέφτη της τότε κοινωνίας, τονίζοντας τις ανισότητές της, προσεγγίζοντας με διακριτικό τρόπο λεπτά ζητήματα όπως ο ρατσισμός ή δείχνοντας πόσο εξαρτημένο ένιωθε το σύνολο από τα M.M.E. (όχι ότι έχει αλλάξει κάτι και στις μέρες μας).

Καθαυτό τον τρόπο δημιουργείται μαεστρικά μία ισορροπία μεταξύ τρόμου και “food for thought” στιγμών, δίνοντας στην ταινία το απαιτούμενο βάθος έτσι ώστε να ξεφύγει από το b-movie μεταίχμιο. Και κάπως έτσι, γράφτηκε ιστορία.

Με το πενιχρό της μπάτζετ, «Η Νύχτα των Ζωντανών Νεκρών» όχι μόνο έγινε μία από τις πιο πετυχημένες ανεξάρτητες ταινίες όλων των εποχών, ανοίγοντας προοπτικές καριέρας στους συντελεστές της (με τον Romero φυσικά να ξεχωρίζει) αλλά κατάφερε να αναστήσει το είδος που βρισκόταν σε τέλμα, με την επιρροή της να αγγίζει ακόμη και το σινεμά του τώρα.

Δεν ξέρω αν το παρατηρήσατε αλλά αυτό το κείμενο γράφτηκε χωρίς να αναφερθεί ούτε μία φορά η λέξη που, δικαιολογημένα, μας έρχεται στο νου. Το ίδιο συμβαίνει και στην ταινία. Ίσως γιατί τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται. Ίσως γιατί εδώ προσπεράστηκαν τα κλισέ ή καλύτερα, δημιουργήθηκαν καινούρια.

Το Σάββατο, 27 Φεβρουαρίου, σας προσκαλούμε να κλειστούμε όλοι μαζί στο «Παλλάς». Λέτε απ’ έξω να μας περιμένει παρέα;;

Βασίλης Γκορόγιας (μέλος της ΚΛΑΡΤ)

Σάββατο, 27 Φεβρουαρίου 2016 Η ΝΥΧΤΑ ΤΩΝ ΖΩΝΤΑΝΩΝ ΝΕΚΡΩΝ (NIGHT OF THE LIVING DEAD, 1968) Σκηνοθέτης: George A. Romero Ηθοποιοί: Duane Jones, Judith O’ Dea, Karl Hardman Διάρκεια: 96’

ΣΙΝΕ ΠΑΛΛΑΣ Ώρα προσέλευσης 23:45 ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ