Μεγάλη επιτυχία οι εκδηλώσεις για το κάστρο της Άρτας

Μεγάλη επιτυχία είχαν οι δυο εκδηλώσεις (18/1 και 27/1 /2016) που πραγματοποιήθηκαν από την Ομάδα του περιοδικού « Έκφραση» με θέμα : Η Ιστορία του Κάστρου της Άρτας. 

Έγινε για πρώτη φορά στην Άρτα, μια διαφορετική διοργάνωση ( όχι επιστημονική) , μια άριστη περιγραφή και περιήγηση στο Κάστρο της Άρτας... 




...το οποίο αποτελεί έναν αδιάψευστο μάρτυρα της ταυτότητας της Πόλης και το οποίο έχει υποστεί πολλές επεμβάσεις στο πέρασμα του χρόνου . Οι παλιοί θυμηθήκανε και οι νέοι μάθανε.

Οι θαυμάσιες φωτογραφίες και ο ιστορικοί - νοσταλγικοί λόγοι πλέχτηκαν με εξαιρετική επιδεξιότητα σε ένα ενιαίο και αλληλοσυμπληρούμενο σύνολο. Έρεαν απλά και ήρεμα , όπως κυλάει το νερό στο αυλάκι.Όλα αυτά λειτούργησαν διαδραστικά, για να ακολουθήσουν στο τέλος, ερωτήσεις και τοποθετήσεις του Αρτινού κοινού.

Η ομιλία του Πολιτικού Μηχανικού κ.Φώτη Βάσση (επιβλέπων Μηχανικός του έργου της Εφορείας Αρχαιοτήτων Άρτας) αναφερόταν στην Αποκατάσταση , συντήρηση και ανάδειξη του μεσαιωνικού Κάστρου της Άρτας.

Ο κ.Βάσσης «ξενάγησε» στο μνημείο ,120 Αρτινιές και Αρτινούς (στις δύο ομιλίες του) μοναδικά στις διάφορες περιόδους ανά τους αιώνες , προσφέροντας συγκεκριμένες γνώσεις πάνω στις Βυζαντινές και Οθωμανικές παρεμβάσεις, που πραγματοποιήθηκαν στο Κάστρο.

Ο Φώτης Βάσσης μίλησε για τις « πέτρες», που πάνω τους σκόνταψαν οι αιώνες… Οι 150 θαυμάσιες φωτογραφίες και γκραβούρες του Κάστρου και οι 25 νοσταλγικές, μικρές ιστορίες του φωτογράφου-κινηματογραφιστή κ.Βασίλη Γκανιάτσα ήταν βουτηγμένες στην Ιστορία, στην Λαογραφία και τις μνήμες.

 Ο Βασίλης Γκανιάτσας θυμήθηκε: κάποιες ιστορίες από τις φυλακές που ήταν μέσα στο Κάστρο την δεκαετία του’ 50, το θανατηφόρο ατύχημα ενός Κρητικού φύλακα, το προνόμιο κάποιων Αρτινών να μπαίνουν μέσα στο απαγορευμένο Κάστρο, το μήνυμα ειρήνης που εξέπεμψε το 1965 η «Ειρήνη» του Αριστοφάνη , που παίχτηκε από τον Νάσο Κεδράκα και την Αθηνά Μιχαηλίδου, τον Μάριο Ρετσίλα,που το 1985 ανέβασε την «Ιφιγένεια», με πρωταγωνιστές ηθοποιούς του Μ/Σ «Σκουφάς» ,

Την θεατρική παράσταση του Μακρυγιάννη στο υπαίθριο θέατρο μέσα στην εσωτερική ακρόπολη, τα κουρουνόπουλα, που κυνηγούσανε να πιάσουνε στις φωλιές τους πάνω στα τείχη του κάστρου οι αρτινοί μπόμπιρες,

Τα 20 μπορντέλα που λειτουργούσαν σε παράγκες δίπλα στο Κάστρο από την πλευρά των Ταμπακιάδων , την «ερωτική» ιστορία,με ένα από τα κορίτσια των οίκων ανοχής, του …νεαρού αξιωματικού Στυλιανού Πατακού , τις αυτοκτονίες από τους υψηλούς Πύργους του Κάστρου, το …«Χαίρε ήλιε» και η αυτοκτονία του Κλεόμβροτου του Αμβρακιώτη,

Την συγκλονιστική απόδραση του φυλακισμένου που πήδηξε από την Βόρεια πλευρά του Κάστρου στον Άραχθο,το εργατικό ατύχημα που έγινε στην κατασκευή του Ξενία και η …θεία Δίκη των θεοφοβούμενων Αρτινών,τους χορούς και τις χοροεσπερίδες που γινόταν στον Ξενία και τους κατά καιρούς επισκέπτες του: Κ.Χατζηχρήστος, Μ.Πλέσας , Σ.Αποστολίδης , βασιλιάς κ.α. Ο Φώτης και ο Βασίλης επιχειρήσανε μια ανασκαφή , όχι όμως σαν τις αρχαιολογικές αλλά μια άλλη.

Μια «ανασκαφή» για να βρουν ψήγματα και θραύσματα ενός πολιτισμού που μοιάζει να χάθηκε παντοτινά. Ψάξανε να βρουν τα δυσδιάκριτα νήματα που συνδέουν το Κάστρο του χθες με το σήμερα.

Καταγράψανε το αποτύπωμα που κάθε γενιά άφησε πάνω στο αρχέγονο Κάστρο. Ο Βασίλης και ο Φώτης κάνανε Τέχνη. Άλλωστε αυτό είναι ένα από τα μοναδικά προνόμια της Τέχνης. Να έχει τον δικό της τρόπο να αντιστέκεται στη φθορά και τη λησμονιά.

Κώστας Τραχανάς